AKHΣ ΠΑΝΟΥ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΑΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Άκης Πάνου, τελευταίος κρίκος της αλυσίδας των σπουδαίων δημιουργών, δίπλα στους Βαμβακάρη, Τσιτσάνη και Ζαμπέτα άφησε στο θησαυροφυλάκιο του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού 200 αριστουργηματικά τραγούδια. Ένας από τους λίγους δημιουργούς που έγραφαν και τη μουσική και το στίχο των τραγουδιών, ο μοναδικός που κατασκεύαζε με τα χέρια του ακόμα και τα όργανα με τα οποία ηχογραφούνταν τα τραγούδια του. Τραγούδια της αγάπης και του έρωτα, τραγούδια περιπαικτικά, τραγούδια υπαρξιακά, τραγούδια κοινωνικής κριτικής και τραγούδια μαρτυρίες,όλα προσωπικά και αυτοβιογραφικά.

Ανθρωπος απλός, μοναχικός, συχνά είχε παρεξηγηθεί για τις ιδιόρρυθμες απόψεις του για τη ζωή.

***
Η ζωή και το έργο του

Ο Αθανάσιος Δημητρίου Πάνου γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1933 στην Καλλιθέα. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια, είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή κι ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o στρατιωτικό νοσοκομείο. Μέχρι τα 20 χρόνια του, άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια. εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.
Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή κι όπως έλεγε ο ίδιος: «Από τη στιγμή που άφησα το σχολείο, το πήρα απόφαση ότι σε όλη μου τη ζωή θα είμαι μαθητής»Τη μύησή του στη μουσική θα πρέπει όμως να την πιστώσουμε στη μητέρα του.

Εκείνη ήταν που του τραγουδούσε τα ρεμπέτικα της εποχής και τον πήρε από το χέρι να τον γνωρίσει σε σημαντικούς ανθρώπους. Έτσι, ο μικρός Θανασάκης (Άκης) βρέθηκε το 1946, στα δεκατρία του μόλις χρόνια, να παίζει στο πάλκο - αλλά και σε διάφορες ταβέρνες βγάζοντας πιατάκι - κιθάρα και μπουζούκι πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο».

.Ο μεγαλύτερος αδελφός του τον έφερε σε άμεση επαφή με τη μουσική κι ο Άκης Πάνου, ως αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα σε ταβέρνες. Η καλλιτεχνική του σταδιοδρομία είναι λίγο - πολύ γνωστή στους περισσότερους.

Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης ήταν μερικές απ΄τις περιοχές που εμφανίσατηκε ως μουσικός μέχρι το 1958, οπότε και αποσύρθηκε ουσιαστικά από τη νύχτα.
Ήταν η ώρα του Συνθέτη.

Δισκογραφεί το πρώτο του τραγούδι, «Το παιδί που απόψε πίνει», σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. 1965, εγκαίνια της «Columbia», Περισσός. Γ.Μπιθικώτσης, Άκης Πάνου,Β.Περπινιάδης, Γ.Καρανικόλας, Μπ.Μπακάλης.

Την αμέσως επόμενη χρονιά οι Αδελφοί Φαληρέα εκτοξεύουν στο ... διάστημα τον δισκογραφικό πύραυλο «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Για το "καύσιμο", δηλαδή για το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» ο Άκης Πάνου γκρίνιαζε πως πήρε πενταροδεκάρες...
1967, Κέντρο «ΔΕΙΛΙΝΑ». Γιώργος Νταλάρας, Άκης Πάνου,
Στέλιος Καζαντζίδης, Θωμάς Μιχαηλίδης και Γιώργος Λιάνης.
1973. Ακης Πάνου και Στέλιος Καζαντζίδης, στο περιθώριο της
ηχογράφησης του δίσκου «Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ».

Το 1974 κάνει την πρώτη καλλιτεχνική υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και συγκρούεται μαζί του. Εκεί που προηγουμένως είχαν ευλαβικά πειθαρχήσει ο Γ. Μπιθικώτσης και ο Στράτος Διονυσίου, ο Καζαντζίδης αντέδρασε: Δε δέχτηκε τον απόλυτο έλεγχο που ήθελε ο συνθέτης στην ηχογράφηση.
Έτσι προέκυψαν μόνο 6 τραγούδια και ο δίσκος συμπληρώθηκε με παλαιότερες επιτυχίες του τραγουδιστή. Ωστόσο μέσα από το αγαπημένο του ενεάσημο μέτρο, που κυριαρχεί και σ΄ αυτόν τον δίσκο, παρουσιάζει στίχους που υπερβαίνουν την μόδα της εποχής «φύγε - μη φύγεις», «Σ' αγαπώ - μ' αγαπάς» και απογειώνει τις ερμηνευτικές επιδόσεις του απόλυτου Έλληνα ερμηνευτή. για το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, «Η ζωή μου όλη», ο Καζαντζίδης είπε: «Είναι το καλύτερό μου κουστούμι, και αυτό που με εκφράζει περισσότερο.»

Η επόμενη Δεκαετία τον βρίσκει να σιωπά καλλιτεχνικά και να φλερτάρει με την επικαιρότητα, μέσω επιστολών και άρθρων. Αποφάσισε να ξανανέβει στο πάλκο για δύο μόνο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί είχε στήσει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές και δεν είχε αφήσει χώρο για πίστα.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δε χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του, μέχρι να φτάσουμε στο 1967, έτος κυκλοφορίας του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Χαρούλα Λαμπράκη. Εκεί αισθάνθηκε και τον πέλεκυ της ανοησίας των Λογοκριτών· μόλις 15 μέρες κυκλοφόρησε ο δίσκος.
Η «φτώχια» και η «μιζέρια» που προσπαθεί να αποποιηθεί ο ήρωας του τραγουδιού αντικαθίστανται από κάτι «λευκά περιστέρια» και η Βίκυ Μοσχολιού αναλαμβάνει το 1970 να ερμηνεύσει το τραγούδι με τους πολιτικά ορθούς στίχους.

Η πλέον δημιουργική δεκαετία του Άκη Πάνου έχει ξεκινήσει. «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Και τι δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά 'λεγα», «Πήρα απ' το χέρι σου νερό», «Δεν κλαίω για τώρα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Ο τρελός», «Πυρετός». Ακολούθησαν το «Θέλω να τα πω», «Ο δρόμος είναι δρόμος», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά».

Το 1977 με σημαία ένα τραγούδι που γράφτηκε για τη συνεργασία του με τον Καζαντζίδη και ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, ηχογραφεί το «Παρών!» Τραγούδια-σπονδές για τα πιο άγρια όνειρα των λαϊκών ανθρώπων, που θα επισκιάσει ο θρυλικός «Τρελός», ανεπανάληπτο σουξέ και καλλιτεχνική μονογραφή του Μ. Μητσιά!

Αν όμως οι δύο αυτοί δίσκοι ήταν η καλλιτεχνική του απογείωση, το 1982 έρχεται ο εμπορικότερος του δίσκος. «Θέλω να τα πω» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά», τα σκωπτικά «Άνοιξε Πέτρο» και «αδιόρθω αναρχί», ξεσηκώνουν την Ελλάδα που έχει μόλις μπει σε μια νέα πολιτικοκοινωνική εποχή.

Συνθέτης και στιχουργός, έγραψε περισσότερα από 200 τραγούδια κι αρκετά από αυτά αποδείχθηκαν διαχρονικές επιτυχίες, αφού ακόμα και σήμερα κάθε λαϊκό πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια του Άκη Πάνου. Αν κι ήταν ο μόνος που τοποθέτησε σε δύο σειρές τις καρέκλες στο πάλκο και ζητούσε από τους τραγουδιστές να κάθονται στην πίσω σειρά, ενδεικτικό της νοοτροπίας του περί υποδεέστερης θέσης των ερμηνευτών έναντι των μουσικών, συνεργάστηκε με πολλούς από τους κορυφαίους (Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Διονυσίου, Νταλάρας, Μαρινέλλα, Μητσιάς) με τεράστια επιτυχία.

Αργότερα ήλθε σε σύγκρουση με τις δισκογραφικές εταιρίες, επειδή πίστευε ότι αυτές εκμεταλλεύονταν τους καλλιτέχνες γενικότερα, αλλά και τον ίδιο ειδικότερα κι έπειτα από πολλά επεισόδια διακόπηκε η συνεργασία τους κι αποσύρθηκε στην Ξάνθη με την οικογένειά του, όπου συνέχισε να γράφει τραγούδια, που τελικώς έμειναν ανέκδοτα.

H ZΩH TOY
Στα 17 του τό 'σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την, εφ' όρου ζωής πιστότατη, Δήμητρα, που πάντως την χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.

Την 1η Αυγούστου 1997, πυροβολεί και σκοτώνει τον Σωτήρη Γιαλαμά, μη εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε το θύμα με την κόρη του Ελευθερία. Δικάζεται τον Μάρτιο του 1998 από το μικτό ορκωτό κακουργιοδικείο Καβάλας. «Δε μετανόησα γιατί δεν εννόησα τι έγινε» έλεγε, οχυρωμένος πίσω από τον προσωπικό του κώδικα. Κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Δεν του αναγνωρίστηκε ούτε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αλλά ούτε και αυτό της καλλιτεχνικής προσφοράς...

Τον τραγούδησαν όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού. Δισκογράφησε 200 περίπου τραγούδια, ενώ πολλά έμειναν στο συρτάρι του. Αξιοσημείωτη είναι η έντονη φήμη που αναπτύχθηκε λίγο πριν πεθάνει, πως είχε δρομολογηθεί η συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος ήταν ο μόνος καλλιτέχνης πρώτης γραμμής που τον επισκέφθηκε στη φυλακή.

Στις 2 Φεβρουαρίου 2000 εισήχθη στο Ευγενίδειο θεραπευτήριο, όπου και κατέληξε την Παρασκευή 7 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, από καρκίνο του παγκρέατος. Ήταν 67 ετών.

...
Πηγές :
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=793

http://img.pathfinder.gr/clubs/files/27763